بنده به شخصه میدانم
در ایران هیچ راه حلی برای ازدواج در سنی که احساس نیاز پیدا میکنی وجود ندارد .

یا در صورت ازدواج اینقدر مشکل پیدا می کنی که می گویی:ای کاش ازدواج نکرده بودم.

مگه اونکه اینقدر خوش شانس باشی تا یه ثروت باد اورده بدست بیاوری

حال بحث اینجاست

نیاز به ازدواج مانند نفس کشیدن حیاتیه و نیاز به بحث ندارد.

اگر کسی  بخواهد در این جامعه ازدواج کند با رسیدن به مشکلات غیر قابل حل از ازدواج منصرف می گردد.اگر هم بخواهد برای تامین نیاز خود از طریقی دیگر عمل نماید که اسان باشد اینبار از نظر اسلام گناه محسوب میشود.

با همه این تفاسیر کدام یک از این دو گروه مستحق عذاب هستند؟

ایا مقصر در نزد خدا  کسی است که عمل گناه رو انجام داده یا مقصر کسانی اند که جلوی ازدواج اسان را گرفته اند.
جواب این سوال برای من بسیار حیاتیه.
اخه من از این بابت بسیار احساس گناه میکنم.و میگویم چند سال میتونم تو خاکی حرکت کنم.ایا باید بمیرم تا بیش از این شرمنده خدا نشوم؟